การสิ้นสภาพบุคคลนั้นจะเป็นไป โดยปกติบุคคลทั่วไปจะสิ้นสภาพเมื่อเกิดการตายตามธรรมชาติ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 15 วรรคหนึ่ง “สภาพบุคคลย่อมเริ่มแต่เมื่อคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารกและสิ้นสุดลงเมื่อตาย” สำหรับการตายนั้นมีการวัดวิธีการวัดแตกต่างกันกันไปไม่ว่าจะเป็น การดูหัวใจหยุดเต้น การสิ้นลมหายใจ แต่นางแพทยสภาจะระบุการตายจากการที่แกนสมองตายส่งผลให้อวัยวะส่วนต่าง ๆ หยุดการทำงาน นอกจากนี้การตายยังมีอีกรูปแบบที่ไม่ได้ตายะรรมชาติ แต่เกิดจากการตายโดยผลทางกฎหมาย โดยที่บุคคลนั้นเราจะไม่ทราบว่ามีชีวิตอยู่หรือไม่และต้องหายไปจากภูมิลำเนาไม่สามารถติดต่อได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 61 ซึ่งโดยปกตินับระยะเวลา 5 ปี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นจะมีเหตุยกเว้นตามกฎหมาย
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 61 ระบุว่า
“ถ้าบุคคลใดได้ไปจากภูมิลำเนาหรือถิ่นที่อยู่ และไม่มีใครรู้แน่ว่าบุคคลนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ตลอดระยะเวลาห้าปี เมื่อผู้มีส่วนได้เสียหรือพนักงานอัยการร้องขอ ศาลจะสั่งให้บุคคลนั้นเป็นคนสาบสูญก็ได้
ระยะเวลาตามวรรคหนึ่งให้ลดเหลือสองปี
(1) นับแต่วันที่การรบหรือสงครามสิ้นสุดลง ถ้าบุคคลนั้นอยู่ในการรบหรือสงคราม และหายไปในการรบหรือสงครามดังกล่าว
(2) นับแต่วันที่ยานพาหนะที่บุคคลนั้นเดินทาง อับปาง ถูกทำลายหรือสูญหายไป
(3) นับแต่วันที่เหตุอันตรายแก่ชีวิตนอกจากที่ระบุไว้ใน (1) หรือ (2) ได้ผ่านพ้นไปถ้าบุคคลนั้นตกอยู่ในอันตรายเช่นว่านั้น”