โดยทั่วไปนั้นการที่คนทั่วไปจะได้รับสิทธิและหน้าที่ต่าง ๆ จะต้องมีสภาพบุคคลเสียก่อน ตามมาตรา 15 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ วรรค 1 “สภาพบุคคลย่อมเริ่มแต่เมื่อคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารกและสิ้นสุดลงเมื่อตาย” แต่ทั้งนี้กฎหมายได้ให้สิทธิต่าง ๆ ย้อนกลับไปตั้งแต่ทารกอยู่ในครรภ์มารดา ตามมาตรา 15 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ วรรค 2 “ทารกในครรภ์มารดาก็สามารถมีสิทธิต่าง ๆ ได้ หากว่าภายหลังคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารก” การที่กฎหมายบัญญัติเช่นนี้เป็นการบัญญัติเพื่อปกป้องสิทธิ์ของทารกที่จะเกิดออกมาในอนาคต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องมรดก ยกตัวอย่าง การที่บิดาของทารกเสียชีวิตระหว่างที่มารดาของทารกตั้งครรภ์ หากกฎหมายไม่ได้ระบุสิทธิ์ของทารกไว้จะทำให้มรดกของบิดาจะต้องตกไปสู้บุคคลอื่นที่ขณะนั้นมีสภาพบุคคลและภายหลังทารกคลอดจะไม่ได้รับมรดกทั้งที่มรดกนั้นควรที่จะตกไปสู่ทายาท
ทั้งนี้ทารกในครรภ์มารดาจะสามารถมีสิทธิต่าง ๆ ได้จะต้องผ่านเงื่อนไขคือการต้องเป็นทารก โดยทารกจะนับตั้งแต่วันที่เกิดการปฏิสนธิระหว่างไข่และอสุจิ และอีกส่วนที่สำคัญคือการที่จะต้องมีชีวิตรอดจนกระทั่งคลอดออกมา
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 15
“สภาพบุคคลย่อมเริ่มแต่เมื่อคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารกและสิ้นสุดลงเมื่อตาย
ทารกในครรภ์มารดาก็สามารถมีสิทธิต่าง ๆ ได้ หากว่าภายหลังคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารก”